Verbindend (bege)leiden

Eerst verbinding voordat je samen inhoudelijk aan de slag kunt.

Klinkt logisch toch?

Hoe vaak ontmoet je iemand waarmee je gaat samenwerken en ga je inhoudelijk aan de slag. Maar gaandeweg merk je dat het toch niet echt ‘werkt’? Er is niet genoeg voortgang of er komt maar niet het gewenste resultaat tot stand. Of degene die je (bege)leid weet jou niet te vinden op momenten dat zij/hij vastloopt?

Het gaat niet om zomaar een verbinding.
Het gaat om de juiste verbinding.

Wat is nu zo’n juiste verbinding?

Een belangrijk onderdeel van werken met het EVKSmodel® is het creeeren en behouden van een goede de verbinding met degene die je (bege)leid. Of je nu een docent, SLCer, mentor of leidinggevende bent. Om duurzame voortgang te kunnen bewerkstelligen is tussen jouw en de persoon waarmee je aan de slag gaat een goede verbinding essentieel.

In de eerste seconden dat je elkaar ontmoet creëer je, in je hoofd, een beeld bij iemand. Volkomen logisch! Je creëert verwachtingen van hoe iemand zal zijn in de samenwerking en of jullie samenwerking wel tot het gewenst resultaat zal kunnen leiden? Dit is een snel en vanzelfsprekend proces. Denk aan de 22 studenten die je in 1 dag moet ontmoeten voor de eerste keer en 15 minuten per student hebt.

Ik herinner mij een deelneemster aan een training die al jaren, meer dan 20 jaar, als mentor/docent werkte en feilloos kon vertellen wat voor ‘vlees ze in de kuip’ had al na de handdruk met een nieuwe student. Zij wist precies welke student het diploma wel en welke student het niet ging halen. Gaande weg de training kwam ze er wel achter dat zij haar houding en communicatie aanpaste aan haar mening/ besluit dat ze had genomen in de 1e minuut van de ontmoeting! Je kan indenken met welke gevolgen voor de studenten hun studie.

Vraag jij je ook af hoe het kan dat er zo’n groot uit val percentage is van studies? Ligt dat echt enkel aan de studenten, de studie inhoud of de verkeerde studie keuze?

Denk je dat echt? Ik denk het niet.

Wat wel nodig is verschilt per situatie en de betrokken personen. wat gebeurd er in de (bege)leiding nu echt? Hoe (bege)leid jij? Hoe is jouw communicatie en houding. Welke gedachten heb jij over degene die je (bege)leid.

Als coach word je getraind een ‘open mind’ te houden en je baisses los te kunnen laten. Toch, in een situatie waar tijdsdruk is en resultaten behaald dienen te worden wordt het maken en onderhouden van een goede verbinding al snel vergeten. Later zie je dit als volgt vaak terug:

Dat zou toch zonde zijn niet?
Helemaal wanneer de samenwerking vroegtijdig stopt.

Wat ik vaak hoor op scholen zijn de volgende:

‘De student moet naar de mentor komen als ze problemen hebben.’ Er wordt dan wel, gemakshalve, ervanuit gegaan dat de student weet wanneer een gesprek met de mentor nuttig kan zijn.
‘De regie ligt van bij de student.’ Ervanuit gaande dat student zijn eigen opleiding kan overzien.
‘De verantwoordelijkheid voor het behalen van het diploma ligt bij de student.’ O ja, ligt de verantwoordelijkheid enkel bij de student?
‘De student centraal zetten’. Waarbij de student altijd dezelfde 3 vragen krijgt van de mentor en na een 2e keer om hulp gevraagd te hebben dit geen 3e keer meer doet. Met alle gevolgen van dien.

Laten wij gaan voor studenten die jouw wel weten te vinden wanneer ze vastlopen.
Liever nog…. dat studenten je al weten te vinden voordat ze dreigen vast te lopen.

En Ja op goede begeleiding staat geen tijdsdruk!

Laten wij uitval proberen te verminderen zodat meer studenten de studie afronden
met hun diploma op zak!